Bıldırcın göç zamanı, diğer kuş türlerinin göçü gibi insanların merak ettiği konulardan biridir. Kuş göçleri, her dönemde insanların ilgisini çekmiştir. Yaban hayatı araştırmacıları, kuş göçlerinin sırrını çözmek için göçmen kuşları gruplandırır ve bu şekilde kuşları daha kolay takip ederler. Avcılar, en azından bir kısmı, bıldırcınların göç yapacakları vakit yüksek alanlarda toplandığını ve arkalarından esecek bir rüzgârı beklediklerini, yani rüzgârı arkalarına alıp göç ettiklerini düşünürler. Ancak bu bilgi doğru değildir.

Kuşlar ya kanat çırparak ya da süzülerek (planör uçuşu) göç ederler. Yapılan araştırmalar, kuşların gittikleri istikamete göre karşıdan ya da yanlardan en çok 30 derecelik açılar ile esen rüzgâra karşı göç edebildiklerini ortaya koymaktadır. Bıldırcınlar da buna dahildir. Kuşların, arkadan gelen rüzgârda "kuyruk dönmesi" sebebi ile göç yapamadıkları belirlenmiştir. Bunun yanı sıra, karşıdan gelen rüzgâr ile rahatlıkla yükseklik kazanmaktadırlar. Şimdi bazı avcılar, Trakya'ya ya da Anadolu kıyılarına bıldırcınların kuzey rüzgârı ile geldiklerini ileri sürerler. Gerçekten de sert poyraz havalarda bıldırcınlar kıyıya "düşer" ya da gelirler. Ancak, arkadan gelen rüzgârlarda göçü sürdüremedikleri için, gecenin bir vaktinde fark ettikleri ilk kara parçasına inmeye mecbur olurlar ve inerler. Şayet uygun hava koşulları var ise sabahın ilk saatlerine kadar göç etmeye devam ederler.

Bıldırcınlar, çulluklar gibi gece göç etmektedirler. Göç hızları, saatte yaklaşık 35 km'dir. Bıldırcınların, kısa kuyrukları sebebi ile, diğer kuşlara kıyasla arkadan esen rüzgâra daha dayanıklı oldukları tahmin edilmektedir. Evrim sürecinde, iki büyük denizi (Karadeniz ve Akdeniz) aşabilen bu kuşların kuyruk uzunluklarının azalıyor olması mümkündür. Mesela, uzun kuyruklu olan bireyler doğal koşullara uyum sağlayamayarak yok olmaktadır. Diğerleri ise genetik özelliklerini yavrularına aktarmaktadırlar. Örneğin, uzun kuyruklu bıldırcınlar zamanla yok olup, kısa kuyruklu olanlar bu özelliklerini yavrularına aktarabilirler.

İstanbullu avcılar arasında eskiden bir ifade varmış: "Poyraz gelir, lodos'ta gider" derlermiş. Bunun açıklaması ise şöyledir; poyrazda inmeye mecbur olur, lodos olduğunda göçlerine devam ederler. Karşıdan gelen rüzgârlara karşı göç ettiklerinin kanıtı da bu deyimde gizlidir. Kuşların bu özellikleri, havacılığın temel kurallarından birine yol açmaktadır. Uçaklar daima önden ve belli açılar ile yandan gelen rüzgârlara karşı kalkmakta ve inmektedirler. Bir pilotun çaresiz olmadıkça yapmayacağı tek şey, arkasından gelen rüzgâr ile kalkmak ya da inmektir. Bıldırcın curnataları, keskin poyraz havalarda olmaktadır. Özellikle de yağmur var ise kanatları ıslandığı için göç etmeye devam etmeleri olanaksız hale gelir.