Bıldırcın yetiştiriciliği, dikkat ve özen gerektiren bir süreçtir. Yumurtadan yeni çıkan civcivler, ana makinelerine alınır. Ana makinelerinde önemli olan husus, sıcaklığın uygun seviyede olmasıdır. Doğal kuluçka ile doğan yavrular, ana hayvanların altına sokularak ısınır. Suni kuluçka ile üretilen yavruların soğuktan korunması için ana makineleri gereklidir. İlk hafta boyunca sıcaklığın 35°C'nin altına düşmemesi gerekir. İkinci hafta 32°C, üçüncü hafta ise 30°C olmalıdır. Bıldırcınlar, 3-4 haftalık olduktan sonra yetişme kafeslerine alınır. Kafeslerde yoğunluktan doğabilecek ölümleri önlemek için fazla doldurulmamalıdır. Örneğin, 30x30 cm'lik bir alanda yaklaşık 20 genç bıldırcın barındırılabilir. Beşinci haftadan itibaren yavru bıldırcınlar yumurta kafeslerine alınır.

Bıldırcın civcivleri çok küçük olduğundan, başlangıçta yemler iyice ezilmiş olmalıdır. Yemlerin, civcivin boğazına takılmayacak ve rahatça yiyebileceği büyüklükte olması gerekmektedir. Yem, su ve toz yem karışımından oluşan bir hamur kıvamında verilir. Büyük işletmelerde iş yükünü hafifletmek için toz yem kullanılır. Yem ve suyun yanı sıra, ince doğranmış sebze ve yeşillikler de verilir. Ancak, yem hamur kıvamında verildiğinde su ve yeşillik bir arada verilmemelidir. Bıldırcınlar, tat alma duyuları gelişmiş olduğundan, acı ve tuzlu yemleri ayırt ederek yemeyebilirler.

Bıldırcınları etkileyen en önemli faktörler arasında sıcaklık, nem, hava cereyanı, aydınlatma, karbondioksit ve amonyak miktarı gibi çevresel koşullar yer alır. Bıldırcınlar aşırı sıcak veya soğuktan rahatsız olur ve ölebilirler. Yüksek sıcaklıkta yem tüketimi azalır, bu da büyüme hızını yavaşlatır ve durdurur. Yüksek sıcaklık, yumurta verimini de düşürür. Damızlık bıldırcınların kümes ısısı 21-25°C arasında olmalıdır. Nem oranı %55-75 arasında olmalıdır. Birim alana düşen hayvan sayısı arttıkça, ölüm oranı da artar. Genellikle, yetişkin bir bıldırcın için taban alanı 155-310 cm² olmalıdır. 1 metrekareye yaklaşık 35-65 adet bıldırcın sığabilir ve yetiştirilebilir.