Yabani bıldırcınlar, evlerimizde evcilleştirerek beslediğimiz bıldırcınlarla aynı türdür. Bıldırcınlar, tavuk ve sülünlerle yakından ilişkilidir. Evcilleştirme işlemi, 11. yüzyılda Japonya ve Çin'de başlamıştır. Ancak, 12. yüzyıldan önce de yabani bıldırcınlar evcilleştirilip, Japonya'da özellikle sesleri için yetiştirilmeye başlanmıştır. Daha sonraki dönemlerde, et ve yumurta üretimi açısından önemli bir rol oynamış ve çeşitli bilimsel araştırmalarda laboratuvar hayvanı olarak da kullanılmıştır. İkinci Dünya Savaşı sırasında birçok bıldırcın türünün nesli tükenmiş, ötücü türler ise tamamen ortadan kalkmıştır. Savaş sonrasında yeni bıldırcın türleri elde etmek için de yabani bıldırcınlar kullanılmıştır. Bıldırcın sürüleri, vücut ağırlıkları, tüy renkleri ve yumurta verimi gibi faktörlere dayanarak seçilmiştir.

Yabani bıldırcınların vücut ağırlıkları et üretiminde piliçler kadar popüler olmamalarına neden olmuştur. Ancak, özel yiyecekler sınıfında yerini almayı başarmıştır. Ortadoğu, Asya ve Avrupa'da yaygın olarak tüketiliyor olmasına rağmen, Kuzey Amerika ve Avustralya'da tüketimi oldukça azdır. Bıldırcınların sınıflandırılması, morfolojisi, tarihi, bakımı ve yetiştirilmesi gibi konular Stanford, Badgett, Ivey ve Wetherbee gibi ünlü bilim adamları tarafından araştırılmıştır.

Evcilleştirilmiş olan bıldırcınlar doğal kuluçka içgüdülerini yitirmiştir ancak yabani bıldırcınlar için aynısı söylenemez. Yabani bıldırcınların kuluçka süresi yaklaşık olarak 17 ile 18 gün arasında değişmektedir. Kuluçka dönemi konusunda birçok araştırma yapan bilim adamları, kuluçka şartları konusunda farklı ısı ve nem değerleri bildirmişlerdir. Elde edilen bilgiler, döllü yumurtaların günde 2 ya da 3 defa toplanması, yumurtaların ısısının oda sıcaklığına düşürülmesi sağlandıktan sonra 10 ya da 13 santigrat derecede ve %70 oranında nemli ortamlarda saklanması gerektiğini göstermektedir. Kuluçkanın 7. gününde foliküllerden gözle görülebilir tüyler çıkar, 14. gün ve sonrasında yumurta sarısı tamamen kaybolur. Bıldırcın embriyosunda ölümler 1-2. günlerde ve ilk tüylenme dönemlerinde sıklıkla görülmektedir. Bu özellikleri sebebiyle tavuklara ve hindilere benzemektedirler.

Canlı ağırlık olarak ortalamaları, ergin erkeklerde 100-130 gram, ergin dişilerde ise 120-160 gram arasındadır. Görünüş açısından erkek bıldırcınların göğüs tüyleri düz kahverengi, dişilerin ise gri renkli ve siyah benekli olduğu bilinmektedir. Ayrıca, erkeklerin ve dişilerin başlarında göğüs tüyleriyle aynı renk ve desende şeritler bulunmaktadır. Civcivlerin yumurtadan çıkmasından 2 hafta sonra renk ile cinsiyet tespiti mümkündür. Ancak kesin bir cinsiyet tespiti için bıldırcınların 3 haftalık olması gerekmektedir.

Hastalıklara karşı tavuklara ve diğer kuş türlerine göre daha dayanıklıdırlar. Ancak bazı hastalıklara karşı çok zayıf oldukları da bilinmektedir. Hastalıklardan korunmak amacıyla tavuk civcivleri için gerekli olan temizlik ve bakım şartları, bıldırcınlar için de geçerlidir.

Günümüzde bıldırcın türleri ve nesli gitgide azalmaktadır. Bunun sebepleri arasında gereksiz ve aşırı avlanma, av yasaklarına uyulmaması bulunmaktadır. Ayrıca, bıldırcınların doğal yaşam alanlarının daralması ve besin zincirindeki düzensizlik de bu tehlikenin sebeplerindendir.